Τι είναι η αστάθεια ώμου;
Πρόκειται για την ανώμαλη κίνηση της κεφαλής του βραχιονίου έξω από τη γλήνη κατά τη διάρκεια της κίνησης του ώμου. Όταν η κεφαλή βγαίνει εντελώς έξω από τη γλήνη μιλάμε για εξάρθρημα. Εάν η κεφαλή βγαίνει μερικώς έξω από τη γλήνη τότε μιλάμε για υπεξάρθρημα.
Η αστάθεια του ώμου συμβαίνει κυρίως στην πρόσθια επιφάνεια, αν και σε ένα μικρό ποσοστό των ασθενών μπορεί να είναι στην οπίσθια επιφάνεια. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η αστάθεια μπορεί να συμβεί σε περισσότερους από έναν άξονες.
Σε ποιες περιπτώσεις προκαλείται αστάθεια ώμου;
Υπάρχουν κάποιοι συνήθεις λόγοι που μπορεί ένας ώμος να γίνει ασταθής:
- Τραυματικό εξάρθρημα ώμου
Η αστάθεια ώμου μπορεί να συμβεί σαν αποτέλεσμα πτώσης και τραυματισμού. Όταν μετατοπίζεται η κεφαλή βραχιονίου έξω από την άρθρωση, το οστό, ο επιχείλιος χόνδρος και οι σύνδεσμοι τραυματίζονται. Σε αρκετές περιπτώσεις επουλώνονται, αλλά πλέον σε πιο “χαλαρή” θέση και έτσι καθιστούν τον ώμο ευάλωτο σε νέο πιθανό εξάρθρημα.
- Υποτροπιάζοντες μικροτραυματισμοί
Υπάρχουν ασθενείς με αστάθεια ώμου οι οποίοι δεν έχουν προηγούμενο ιστορικό τραυματικού εξαρθρήματος. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς έχουν χαλαρούς συνδέσμους λόγω φυσιολογική ανατομίας. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει τη διατήρηση της σταθερότητας των ώμων και οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ασκούν διάταση των συνδέσμων (π.χ. υπερβολική έξω στροφή) μπορούν να οδηγήσουν σε έναν επώδυνο, ασταθή ώμο. Επίσης μπορεί να παρουσιαστεί αστάθεια λόγω υποπλασίας της γλήνης η οποία είναι εκ γενετής.
- Αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων
Σε αυτή την περίπτωση η αστάθεια δημιουργείται όταν ο ώμος είναι χαλαρός αλλά και μετατοπίζεται σε πολλαπλές κατευθύνσεις. Αυτό σημαίνει ότι η βραχιόνιος κεφαλή μπορεί να εξαρθρωθεί μπροστά, πίσω ή κάτω από την ωμογλήνη.
Ποια είναι τα συμπτώματα της αστάθειας ώμου;
Τα συνήθη συμπτώματα της χρόνιας αστάθειας του ώμου περιλαμβάνουν:
-πόνο
-υποτροπιάζοντα εξαρθρήματα ώμου
-επαναλαμβανόμενες στιγμές υπεξαρθρημάτων
-μια διαρκή αίσθηση χαλαρότητας και αστάθειας της άρθρωσης του ώμου
Πως γίνεται η διάγνωση της αστάθειας ώμου;
Ο γιατρός αρχικά λαμβάνει λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και εξετάζει πιθανούς παλαιότερους τραυματισμούς ή συστηματικές παθήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε χαλαρότητα των συνδέσμων.
Η κλινική εξέταση αποκαλύπτει το βαθμό αστάθειας του ώμου και εάν η αστάθεια είναι μιας ή πολλαπλών κατευθύνσεων. Επίσης, εντοπίζονται συνυπάρχουσες βλάβες/κακώσεις του ώμου.
Οι εξετάσεις που συστήνονται από τον ιατρό είναι:
- η ακτινογραφία, προκειμένου να εξεταστούν πιθανοί τραυματισμοί των οστών που συμμετέχουν στην άρθρωση του ώμου.
- η μαγνητική τομογραφία (MRI) η οποία παρέχει λεπτομερείς απεικονίσεις των μαλακών μορίων.
Τέλος, ο ορθοπεδικός χειρουργός, μελετά τις ανατομικές αιτίες της αστάθειας και εξατομικεύει τη θεραπευτική τεχνική που θα ακολουθήσει είτε συντηρητική ή χειρουργική, ώστε να αντιμετωπισθεί οριστικά το πρόβλημα.
Ποιες είναι οι προτεινόμενες θεραπείες για την αστάθεια ώμου;
Συντηρητική θεραπεία
Σε περίπτωση ενός απότομου εξαρθρήματος, ο ώμος πρέπει να ακινητοποιηθεί σε νάρθηκα προκειμένου να υποχωρήσει ο πόνος και η φλεγμονή. Η ακινητοποίηση προτείνεται για διάστημα 1 με 2 εβδομάδων ώστε, να μειωθεί η πιθανότητα υποτροπής. Έπειτα δίνεται ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας ώστε να επιδιορθωθούν οι μύες γύρω από το μυϊκό δακτύλιο. Επίσης γίνεται χρήση αντιφλεγμονωδών σκευασμάτων προκειμένου να αντιμετωπιστούν επιτυχώς ο πόνος και το οίδημα.
Επεμβατική σταθεροποίηση της αστάθειας του ώμου:
Αρθροσκόπηση ώμου
Ο χειρουργός ξεκινάει την επέμβαση κάνοντας μικρές τομές στον ώμο του ασθενούς. Μέσα από αυτές τις τομές εισάγονται στο εσωτερικό της άρθρωσης, το αρθροσκόπιο και τα υπόλοιπα χειρουργικά εργαλεία με μεγάλη προσοχή ώστε να μην τραυματιστούν τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία της γύρω περιοχής. Το αρθροσκόπιο είναι ένας μικρός μεταλλικός σωλήνας αποτελούμενος από οπτικές ίνες και έχει διάμετρο περίπου μισό εκατοστό και μήκος 15 με 20 εκατοστά. Στο εξωτερικό άκρο του αρθροσκόπιου συνδέεται η κάμερα η οποία προβάλλει την εικόνα από το εσωτερικό της άρθρωσης του ώμου σε μια οθόνη. Ο χειρουργός παρακολουθεί την οθόνη και έτσι μπορεί να επέμβει διορθωτικά με μεγάλη ακρίβεια.
Μόλις ολοκληρωθεί η χειρουργική διαδικασία, γίνονται ράμματα στις τομές, δένεται ο ώμος με επίδεσμο και ο ασθενής μεταφέρεται στην αίθουσα ανάνηψης.
Τι περιλαμβάνει η αποκατάσταση της επέμβασης ώμου;
Μετά το χειρουργείο, το άκρο τοποθετείται σε νάρθηκα για ένα μικρό χρονικό διάστημα προκειμένου να εξασφαλιστεί η πρώιμη επούλωση.
Έπειτα ξεκινούν ασκήσεις αποκατάστασης. Έτσι, βελτιώνεται το εύρος κίνησης της άρθρωσης του ώμου, εμποδίζοντας παράλληλα την ανάπτυξη συμφύσεων κατά την επούλωση των συνδέσμων που επιδιορθώθηκαν. Προοδευτικά προστίθενται ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυϊκών δομών για να ενισχυθεί η αποκατάσταση.